Gouda 11-6-2013
Na een lange terugreis uit Merano Italië was het even snel weer inpakken voor het volgende klusje nl. de Worldcup in Segovia Spanje. Om 4.30 stonden Arno met zijn vader voor de deur om ons op te halen voor de reis naar Eindhoven Airport waarvan we dachten te vertrekken om 7.00. Ik zei dachten want er was weer eens een staking van de luchtverkeersleiding in Frankrijk. Inmiddels waren de andere sporters van Nederland ook aangekomen zodat we gezamelijk konden vertrekken. We konden wel het in het vliegtuig blijven zitten maar de gezagvoerder zei dat het wel 2 1/2 uur kon duren voordat we konden vertrekken. Nou dat was ook zo. Maar goed,de reis verliep voorspoedig en na aankomst in Madrid gingen Kim ,Timo en Cees de huurauto`s ophalen. De tandem van Timo en Alfred die was meegevlogen werd gewoon zonder imperiaal ook het dak vastgebonden en zo de nog lange reis (165 km) naar ons huisje gereden. Na enig zoeken kwamen we in een soort spookdorpje aan. Niemand te zien in het zo`n 50 zielen tellende dorpje. Even bij de Spaanse buurvrouw aangebeld waar we de sleutel kregen. Door een soort kasteel deur naar binnen waar iedereen snel een kamer zocht. Nou geen probleem want er waren 6 kamers met 2 bedden. Nadat dat was gedaan werd er druk gebeld over en weer om een nieuwe voorvork voor de tandem in Spanje te krijgen. Ook bleek dat er na de val in Merano nog meer dingen aan de tandem waren verbogen en niet mee gereden kon worden. Gelukkig kwam de talent coach Johan woensdag naar Spanje vliegen die al het nieuwe materiaal kon meenemen. De tandem was inmiddels al helemaal uit elkaar gehaald door Arno zodat als de nieuwe spullen aankwamen gelijk het nieuwe materiaal erop kon worden gezet. S middags gelijk maar boodschappen gedaan voor 12 mensen. Nou met 3 boodschappen wagens vol werd er weer 25 km terug gereden naar ons spookdorp. Dichterbij was er geen supermarkt ! Aan lange tafels werd er lekker buiten gegeten. Als je wat wilde drinken in het dorp....nada ! Niks te doen of te beleven. Heel apart hier. Dan maar vroeg naar bed want het was een lange dag !!
Hier klikken om te bewerken.
Dag 2 Segovia
Na dat de lokale haan ons wakker had gekakeld werd er weer gezamelijk ontbeten buiten. De temperatuur hier is heerlijk en s`middags loopt het al gauw naar een graad of 30....Na een paar uur wachten kregen we eindelijk het bericht dat de voorvork aangekomen was. Arno kon gelijk aan de slag..tjonge wat een werk was het nog om alles ok te krijgen. De rest van de groep was inmiddels gaan trainen terwijl Arno aan het werk was. Gelukkig konden ze laat in de middag nog even trainen met Eelke de bondscoach. Die lieten Eelke nog even zweten. Wat ging de tandem hard. Ook nog even achter de auto getraind waarbij soms de 80 km/h werd gehaald !! De tandems werden daarna in de bus gezet en we gingen weer terug naar ons spookdorp. We kwamen nog door verschillende dorpjes heen maar weer niemand aanwezig. Je waande je gewoon in zo`n wild west stadje...
Na het avond eten gingen we op zoek naar een café waar wifi aanwezig was. Stom toevallig kwamen we er een tegen zodat we deze verslagen kunnen schrijven.
Click here to edit.
Dag 3 Segovia
Dag 3 stond in het teken van een rustige training op het parcours..maar na 5 min ging mijn telefoon al weer....lekke band voorwiel pfffff .Dus maar weer in de auto gesprongen om de jongens van een nieuw voorwiel te voorzien. Ik word al een echte ploegleider !! Na de training de tandem in ons huur autootje gepropt om de speling uit de voorvork te halen. Weer werk voor Arno !! In de avond naar Cuellar waar de team meeting op het programma stond. Daar kregen ze de rugnummers en chip voor de tandem uitgereikt. De start is om 15.37.. wat zal dat afzien worden met temperaturen van boven de 30 graden! Het worden 22 loodzware tijdrit km..Na afloop weer in het internet café....gezellige Spaanse pub met wifi !! Een paar koude cerveza`s gaan er lekker in!! Ook de rest van het Hollandse team kwamen nog even contact maken met het thuisfront...Vanavond vroeg naar bed (de reporter zit nog in de kroeg) voor de renners want morgen gaat het beginnen !!!
Click here to edit.
Dag 4 Segovia Nog veel meer drama !
Eindelijk na al dat wachten konden ze beginnen aan de UCI Worldcup Segovia. De tandemkoppels waren om 11.00 al in de Nederlandse box . Al de boxen waren ondergebracht in een soort vesting,erg mooi. Ook het weer was geweldig. Onder een strak blauwe lucht werd de warming up gedaan. Na terugkomst heeft Arno het tijdritstuur en het dichte achterwiel op de tandem gezet. Het nummer werd op Stephen zijn rug gespeld. Op naar de keuring waar de tandem werd gewogen. Alles was ok. Op naar het startpodium..de boys waren erg ontspannen en hadden wel hoop op een goede afloop... Om 14.37 uur vertrokken ze. Na 5 km was het keerpunt. Daar gebeurde het...Arno moest snel uitwijken en...ten val. Nee hé niet weer. Maar ja hoor ketting eraf en met flinke schaafwonden na enige tijd maar weer opgestapt en de tijdrit die 22 km was toch nog uitgereden. Na aankomst was het tijd voor de verzorging. Verzorger Fred nam de wonden onderhanden van de boys. Nog niks aan de hand, veel pijn en uitgeput onder de brandende zon met zo`n 31 graden. Toen begon het drama pas echt... Stephen zakte in elkaar bewoog niet meer en was buiten westen. Grote paniek brak uit ( zeker bij vader Cees) Na zo`n 1/2 minuut kwam hij weer langzaam bij positieve .. Pffff dat was een hele opluchting.
Toegesnelde artsen hielpen Stephen verder. Nee dat was geen leuk gezicht je kind met bebloede benen en armen daar op de grond zien liggen met doktoren er om heen.... Stephen knapte zienderogen wel weer op en had al weer trek in een banaan. Dat was een goed voorteken, honger. Nadat de wonden waren verzorgd kwam hij na enige tijd weer op de been. Het ging wel weer....en werd gelijk over de dag van morgen gepraat waar de wegrit over 110 km op het programma staat !! Jaja harde jongens die wielrenners terwijl ik nog met tranen in de ogen stond .. Arno zat ook met diverse schaafwonden op benen en rug te treuren bij de box. Uithuilen en weeeeeer opnieuw beginnen. Houd het dan nooit op die pech? Dat we in the middle of nowhere zitten bleek wel want de slangen , en niet van die kleintjes, kronkelde over de weg. Boven ons cirkelde gieren en een arend. Ze zouden toch geen lijken ruiken...? Nou bij terug komst in ons huis is Stephen even op bed gaan liggen en daarna werd hij naar beneden geroepen voor de pasta. Wel 4 borden pasta gingen er wel in dus we hebben weer moed voor de dag van morgen die hopelijk een beetje meezit.
Click here to edit.
DAG 5 De wegrit
De vijfde dag begon precies zoals elke andere...stralend blauwe lucht en warm. Na het ontbijt werd er koers gezet naar het parcours waar 110 km afgelegd moeten worden op een hoogte van bijna 900 m . Hoe zou Stephen zich houden na zijn black out gisteren. De dik ingepakte elleboog en heup hielpen ook niet erg mee. En hoe houd de tandem zich want er was al weer het nodige schots en scheef.
Na de weging en bike check konden ze rustig naar de start rijden..even terug schakelen...krkrrkrkrrk ketting sloeg vast in het achterwiel. Nee hé, zou toch niet waar zijn, 5 min voor de start. Snel sprongen ze van de tandem en met een paar harde rukken kwam de ketting weer vrij...pfff. Mijn hart sloeg al weer tien keer over..
Met pikzwarte handen naar de start. Die werd 10 min uitgesteld omdat het Duitse dames team gevallen was bij het inrijden en een heup had gebroken. Jaja fijne sport dat wielrennen.
Maar goed om 11.10 werd het startschot gegeven. De bondscoach had van tevoren tegen Arno en Stephen gezegd er gelijk vol in te gaan.
Er moesten 9 ronden van meer dan 12 km gereden worden waarvan de laatste anderhalve km bergop ging met een gemiddelde van meer dan 7% .Zeg maar een soort Cauberg maar dan 9x op 900m hoogte. Dat dit lijken ging kosten was wel duidelijk met een temperatuur die snel boven de 30 graden ging.
De eerste auto`s waren al te zien, motoren met sirenes raasde voorbij. Daar komen de eerste 2....Spanje en...Arno en Stephen! Dansend op de pedalen klommen ze met het Spaanse koppel omhoog. Achter hun niks te zien. Kippenvel op de armen..
De voorsprong op het peloton liep snel op tot boven de minuut. Intussen was Ierland en Colombia naar de koplopers toegesprongen . De max. voorsprong bedroeg op een gegeven moment meer dan 3 min.
Achter hun probeerde Bjorn en Josbert met Canada de sprong naar de koplopers te maken maar dat mislukte. Het peloton was op hol geslagen. De polen met de Italianen gaven gas. De helft van het peloton moest eraf. Argentinië,Zweden,Malysia,Ierland,Finland,Colombia allemaal moesten ze lossen. Met nog zo`n 40 km te gaan kwamen ze bij de koplopers.
Met nog 11 koppels bij elkaar. Timo en Alfred en Arno en Stephen voelde zich nog steeds goed. In de afdaling werden snelheden van tegen de tachtig gereden waarbij ze ook nog verkeersdrempels tegen kwamen. Als dat maar goed gaat...De Spanjaarden (wereldkampioenen) sprongen met nog 2 ronden te gaan weg. Niemand kon ze meer inhalen. Boven aan de finish, de streep was bovenop de berg, keek iedereen uit wie er nog meer op het podium zou komen. Top 8 was goed voor een NSF/NOC B status en uitzending naar het WK in Canada. Daar kwam de groep Timo en Alfred werden keurig 5e net voor een aanstormend kwartet met Arno en Stephen. Ze kwamen 10 cm te kort voor plek 8 en werden 9e. Totaal uitgeput na de sprint bergop lieten ze zich in het gras vallen na de finish. Zeer blij over het resultaat na alle tegenslag maar toch ook de pest er over in dat op 10cm na plek 7 of 8 te halen was. Ongelooflijk knap van het veruit het jongste team (17 en 19) om tussen de absolute wereldtop zich te handhaven en te strijden voor een podium plek.
Na terugkomst van de koers sprong Arno van blijdschap in het ijskoude water van ons zwembad..Stephen wilde dit ook wel maar met al dat verband gaat dat niet.
Langzaam ging het doordringen wat ze hadden gepresteerd en ook wat ze hadden gemist.... so close !!
Maar ja een race zonder problemen is ook wel eens lekker!!
Hier klikken om te bewerken.
Dag 6 Sightseeing
Zo nu de druk er van af is word het tijd om te ontspannen. Vandaag stond een bezoek aan de stad Segovia op het programma. De stad zelf ligt op zo`n 60 km van ons huisje af. Om 10.00 werd er met 2 huurauto`s vertrokken. Kim,Timo, Bastiaan en Alfred in de ene en Stephen, Larissa, Arno, Josbert en chauffeur Cees in de andere auto. Na een half uurtje rijden kwamen we in Segovia aan. Wat een schitterende stad is dat zeg. Het imposante aquaduct doemt gelijk op. Gelijk werden de fototoestellen in gereedheid gebracht ! Hier een foto daar een foto.. Prachtig...en maar trappen lopen om boven op dat aquaduct te komen. Ik ben onderhand al 10 kilo kwijt....ze herkennen mij bijna niet meer thuis..;-) Maar het was het allemaal wel waard. Even nog de grote kathedraal binnen geglipt. Nee geen kaarsje meer gebrand want dat liep niet goed af.... Verder op lag een prachtig kasteel. Hupakee weer foto na foto werd er genomen. We kregen al behoorlijk honger van al dat traplopen en werd er even wat gegeten de meeste in een restaurant maar de verslaggever en Stephen hadden de Burger King ontdekt. Nou dat smaakte best en de verloren kalorieen werden snel weer aangevuld !!! Na nog wat rond te hebben gekeken en souvenirs te hebben gekocht werd er weer naar huis terug gereden waar we de computers ophaalde om snel naar de internetpub te gaan waar deze verslagen geschreven worden onder het genot van een lekker drankje.
Vanavond gaan we al weer de koffers pakken . Jammer....
.
Dag 7 De terugreis
Helaas de laatste dag was aangebroken.. Vroeg op want we wilde nog naar Madrid.
De laatste rommel werd netjes opgeruimd, bedden en stoelen terug geschoven .
Nog 1 x een laatste check in alle kamers....alles leeg ! Met een goed gevoel werd de voordeur achter ons dichtgetrokken. De auto`s vol geladen met koffers en tassen en daar gingen we. Er wachten ons nog zo`n 165 km naar Madrid door het prachtige landschap.
De Tom Tom stond afgesteld naar het Santiago de Bernabeu Stadion, het stadion van Real Madrid. De ene helft (Kim, Larissa, Timo en Alfredo) hadden hier geen zin in en gingen naar het centrum van Madrid. De andere helft (Stephen, Bastiaan, Arno
en Cees) gingen wel.. De prijs voor zo`n tour was wel even slikken .. € 19 pp maarja we zijn hier nu toch ! Overal leidde de tour door het stadion . Van bovenin, de prijzen kasten ( ze hebben nogal veel bekers) de kleedkamers, vip box, en dugout, overal kon je komen. Fotootje hier, fotootje daar je kent het wel...Nou we begonnen al weer honger te krijgen en hoe toevallig.. een Burger King aan de overkant !!
Na de "sport maaltijd" naar binnen hebben gewerkt gingen even verderop op een vensterbank zitten wachten bij de parkeergarage op de andere groep die de stad waren in geweest.
Ik leg mijn camera even naast me neer en wacht op de andere. Na een paar minuten kwam de groep er aan en we liepen gelijk mee de parkeer garage in.
Na het betalen riep ik ineens..shit mijn camera vergeten. Met de snelheid van Usain Bolt (nou ja misschien iets langzamer...) rende ik naar boven waar we gezeten hadden. Zou hij er nog zijn.....mooi niet ! Nergens meer te bekennen...@#$%^&* zei ik (vertaling op aanvraag) Met een enorme kater reden we naar Barajas Airport Madrid. Wat had ik er de pest in. Huurauto inleveren en aansluiten in een lange rij mensen voor het inchecken voor de vlucht naar Rotterdam.
Na een uurtje vertraging (om de sfeer er in te houden...) ging het vliegtuig de lucht in en lande na 2 uur vliegen op Rotterdam Airport.
Tijd om afscheid te nemen van elkaar. Toch met een lach want we hebben het heel gezellig gehad met z`n alle.
Arno zijn vader stond al voor de deur om ons op te halen. Dat was wel erg fijn !
Na een half uurtje rijden waren we eindelijk weer thuis.. Stephen verging ondertussen van de pijn aan zijn schaafwonden en kon amper meer lopen. Gelijk maar weer naar de HAP. Daar werden de gaasjes, die al vast zaten in de wonden, pijnlijk verwijderd. Nieuw verband erop en gaan met die banaan! Want volgend weekend staat in Bladel de topcompetitie al weer voor de deur. En de week erna de ronde v Polen, een vierdaagse wedstrijd in Poznan. Dus tijd voor genezen is er niet.
Zo, dit weekje Worldcup Spanje zit erop. Ik had heel graag de foto`s van de laatste dag willen laten zien maar die worden nu bekeken door een gelukkige Spanjaard die met een nieuwe camera van € 700 thuis kwam....pfffff
Al met al hebben we toch een leuke week gehad ondanks de valpartij, flauwvallen, net missen top 8, vertragingen, lekke banden, gestolen camera.. Jaja echt waar !
Verder wil ik,
Peter, Annelies,Bjorn,Timo,Alfred,Bastiaan,Arno,Stephen,Larissa,Josbert en vooral Kim bedanken voor de leuke week !
Cees
Hieronder de video van de race !!
Click here to edit.